Hey, ik ben Darlien Verbrugge, opruimcoach en was heel goed in…. troep maken. 

Klinkt niet bepaald als dé ideale combinatie, hè? Maar wacht, dat is het wel! 

Kijk maar:

​

Stel je even de slaapkamer van een pubermeisje voor. Je weet wel, zo’n kamer waarvan je vermoedt dat er onlangs een kudde wilde paarden doorheen is gedenderd. Alles ligt overal, behalve waar het hoort. Je weet het zeker: ergens onder die slingerende rokjes, broeken, truitjes, schoenen, 101 make-updoosjes, schriften en boeken, móet nog een bureau staan en vloerbedekking liggen. 

Voel je hem al aankomen? Ja, dat was dus inderdaad mijn slaapkamer. Ik deed heus wel eens een poging om orde in de chaos te scheppen, want eigenlijk werd ik er gillend gek van, maar die pogingen duurde nooit lang. Te snel verveeld of afgeleid of het was gewoon te veel om te doen. Eindresultaat: blijvende chaos en een rotgevoel, omdat ik eigenlijk juist zo'n verlangen had aan de rust en het overzicht van een opgeruimde kamer.

​

Toen ik samen ging wonen was het ineens voor een groot deel aan mij om een heel huis in orde te houden. Dat ging niet meteen goed. In tegendeel. Weer lag alles overal, was ik continue dingen kwijt en kocht ze dan maar opnieuw om later het eerste exemplaar op de meest onlogische plek toch ineens weer terug te vinden. Ik ergerde me eraan, dit kon zo niet langer.

​

Ik begon stukje bij beetje op te ruimen en spullen te sorteren in bakjes, mandjes, doosjes en potjes. Die kregen dan een vaste plek op een plank of in een kast. Wauw, had ik dat als pubermeisje maar al bedacht! Zo’n simpele oplossing. Ik wist ineens alles te liggen en staan. ‘Schat, waar liggen de scheermesjes?’ ‘Badkamerkastje, linkse deur, grijs mandje rechts bovenaan!’

​

Heb je het een tijd onder controle, waren we klaar voor een nieuwe fase; 

we kregen kinderen!

Een kritiek moment in ieder netjes opgeruimd huishouden: Risico: speelgoed zover het oog reikt. Not on my watch! Ik was nu helemaal zen met ons opgeruimde huis en leven, dus had meteen een duidelijke regel gesteld: Overdag mag het overal liggen, maar ’s avonds gaat alles in de speelgoedkast. En past het er niet meer in, dan moeten de kinderen kiezen wat er tijdelijk naar zolder verhuist. Missie huis-met-kinderen-maar-toch-opgeruimd: geslaagd.

​

Ik kan enorm genieten van ons opgeruimde huis. Het geeft me rust. Toen mijn vriendin me vroeg of ik haar eens wilde helpen om dat ook te bereiken, deed ik dat graag. Ik gaf haar tips, die mij zo geholpen hebben. Ze werd inderdaad rustiger en kon meer genieten van de spulletjes die ze overhield én het feit dat ze alles weer kon vinden in huis. Ze werd er vrolijker en positiever van en ervaarde dat ze minder stress had en ik merkte dat ik daar ook heel happy van werd. Dit is het!  Hier ben ik goed in, hier kan ik nog meer mensen mee helpen. 

Ik heb mij inmiddels ontwikkeld tot een expert op het gebied van opruimen. Ik heb al vele mensen kunnen helpen met het opruimen van hun woning en motiveer en inspireer ik vele mensen op het vakgebied van opruimcoach. 

​

Wie ben ik nog meer?
Moeder van twee geweldige leuke zonen. Partner van handige en stoere brandweerman. Een trotse boerendochter en het kleine zusje. Ook ben ik het baasje van een 4ehandse Roemeense trauma hond.

Zodra ik thuis kom gaan mijn schoenen meteen uit want loop ik het liefste op blote voeten.

Sinds ik klein ben vind ik koffie heerlijk ruiken maar lust het pas sinds mijn 35ste.

Ik heb een vleugje dyslexie, wat soms best tot grappige communicatie lijden. Ik ben een van de weinige dames die geen plezier doet met een bos bloemen en eigenlijk ook niet met chocolade. 

Geef mij maar een lekker bord verse tomatensoep of een handvol zure snoepjes.